Σε αφανισμό οδηγείται ο κλάδος των Τραυματιοφορέων στο Νοσοκομείο μας, εξ` αιτίας των πολιτικών που ακολουθούν οι κυβερνήσεις, ειδικότερα τα τελευταία χρόνια.Η απουσία προσλήψεων μόνιμου προσωπικού από τη μία και οι αρθρόες συνταξιοδοτήσεις και αποχωρήσεις από την άλλη, έχουν αποδεκατίσει τον κλάδο.
Οι συνέπειες της έλλειψης Τραυματιοφορέων είναι τραγικές,πρώτα και κύρια για τον ασθενή.
Με την άφιξή του στο Νοσοκομείο, δεν υπάρχει προσωπικό να τον παραλάβει, αφού η εφημερία καλύπτεται πλέον με τέσσερις (4) εργαζόμενους ανά βάρδια για να εξυπηρετήσουν περί τους 800-1000 πολίτες που προσέρχονται.
Τα φαινόμενα των αγανακτισμένων συνοδών που αναγκάζονται να μεταφέρουν οι ίδιοι τους ασθενείς τους, θα πολλαπλασιαστούν. Ο χρόνος αναμονής των ασθενών πρός διακίνηση θα αυξηθεί, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για περιστατικά που χρήζουν άμεσης μετακίνησης.
Στο Λαϊκό Νοσοκομείο νοσηλεύονται περίπου 580 ασθενείς οι οποίοι θα πρέπει να εξυπηρετούνται από 5 Τραυματιοφορείς κατά την πρωϊνή βάρδια και από 2 κατά την απογευματινή. Η πραγματικότητα αυτή δεν επιτρέπει την έγκαιρη διεξαγωγή των εξετάσεων, με ό,τι αυτό σημαίνει για τους νοσηλευόμενους. Επίσης δεν επιτρέπει την άμεση και ασφαλή αντιμετώπιση εξαιρετικά επειγόντων περιστατικών, με το βαθμό επικινδυνότητας να αυξάνεται κατακόρυφα γι`αυτούς τους ασθενείς.
Στα χειρουργεία, όπου λειτουργούν 7 ή και 8 χειρουργικά τραπέζια απέμειναν 4 τραυματιοφορείς στην πρωϊνή βάρδια και 2 στην απογευματινή,για να διεκπεραιώσουν πάνω από 50 χειρουργεία που πραγματοποιούνται καθημερινά.Είναι πλέον αδύνατη η έγκαιρη και ασφαλής μεταφορά, πρός και από τις χειρουργικές αίθουσες. Η συρίκνωση του κλάδου, έχει ξεπεράσει κάθε όριο ασφαλείας για τους ασθενείς. Εκτός από την αδυναμία της έγκαιρης μετακίνησής τους, καθίσταται επισφαλής έως και επικίνδυνος ο τρόπος χειρισμού τους, αφού όλες σχεδόν οι μετακινήσεις, γίνονται από ένα άτομο.
Είναι σαφές τι σημαίνει αυτό για μεταμοσχευμένους, χειρουργημένους, αιμορραγικούς, καταγματίες, υπέρβαρους κ.τ.λ.
Παρομοίως, η κατάσταση αυτή ενέχει σοβαρούς κινδύνους για την υγεία και την ασφάλεια των εργαζομένων. Η μετακίνηση του ασθενούς έχει δραματικές επιπτώσεις στο μυοσκελετικό σύστημα, κυρίως στην οσφύ αλλά και στον αυχένα και στους ώμους, ιδιαίτερα όταν ο χειρισμός γίνεται από ένα άτομο.
Οι τραυματιοφορείς εκτελούν εργασία η οποία επιφέρει μεγάλη σωματική κόπωση. Η έλλειψη προσωπικού στον κλάδο, έχει ως αποτέλεσμα την εντατικοποίηση και την συστηματική παραβίαση των προδιαγραφών υγείας και ασφάλειας.
Οι επιπτώσεις στην υγεία των εργαζομένων είναι εμφανείς: Υπερκόπωση, ισχυαλγίες, οσφυαλγίες, μυοσκελετικές παθήσεις, stress κ.τ.λ. Στο σημείο αυτό αξίζει να τονίσουμε πως ο μέσος όρος ηλικίας στον κλάδο είναι περί τα 50 έτη! Η καταπόνηση και η εξουθένωση του εργαζόμενου μεγιστοποιείται. H εργατική νομοθεσία που αφορά τις ώρες ανάπαυσης ανάμεσα σε δύο βάρδιες, παραβιάζεται. Το Νοσοκομείο δεν διαθέτει ως οφείλει από τη νομοθεσία, γιατρό εργασίας.
Η αποψίλωση του Νοσοκομείου από προσωπικό πρώτης γραμμής, έχει τραγικές συνέπειες για ασθενείς και εργαζόμενους. Αν δεν ληφθούν μέτρα, ώστε να ενισχυθεί ο κλάδος με προσλήψεις μόνιμου προσωπικού, είναι πολύ πιθανό να βρεθούμε ακόμα και ενώπιον οδυνηρών καταστάσεων, είτε αυτές αφορούν ασθενή, είτε εργαζόμενο. ...και τότε η ηγεσία του Υπουργείου, αλλά και κάθε αρμόδια αρχή, δεν θα μπορούν να μιλάνε για «τυχαίο συμβάν». Η πρόσφατη, οδυνηρή εμπειρεία από το "Σισμανόγλειο", κρούει τον κώδωνα του κινδύνου! «Φεύγω, πάω στον πόλεμο» συνήθιζε να λέει ο συνάδελφος, αναχωρώντας για τη βάρδια του.
http://www.ygeionomikoi.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου