Ένα πρώτο σχόλιο για τις εξελίξεις στο χώρο της δημόσιας υγείας

Από τις προγραμματικές δηλώσεις της κυβέρνησης και από όσα ειπώθηκαν στην πρόσφατη συνάντηση με την ΕΓ της ΠΟΕΔΗΝ, είναι ξεκάθαρο ότι η νέα πολιτική ηγεσία του Υπουργείου Υγείας θα βαδίσει στη θητεία της στα βήματα των μνημονικών δεσμεύσεων όπως έχουν αποτυπωθεί στο 3ο Μνημόνιο.

Ως αντιπερισπασμό έχουν επιλέξει να αναδείξουν σαν προτεραιότητα την προβολή της μάχης κατά της διαφθοράς και της σπάταλης και να την παρουσιάσουν σαν λύση για την ύπαρξη ισοδυνάμων και για την αποτροπή ή αλλαγή συγκεκριμένων μέτρων στην κατεύθυνση της ενίσχυσης των δαπανών για τη Υγεία .

Όμως ο τρόπος που οι δανειστές επανέφεραν από τη πίσω πόρτα το 5ευρω και η αδυναμία μέχρι τώρα να βρεθούν ισοδύναμα (19 εκατ.) δείχνει το αδιέξοδο.
Η επιτροπεία που θα λειτουργεί για την έγκριση κάθε δαπάνης θα ακυρώνει κάθε παρέμβαση.

Η δέσμευση για αξιολόγηση της πρωτοβάθμιας υγείας, για περιορισμό και κατάργηση των δημοσιών δομών και η υποχρέωση ανάδειξης του Ιδιωτικού Τομέα σαν κυρίαρχου παρόχου, δείχνουν τη πραγματικότητα.
Η καθυστέρηση και ο περιορισμός στις προσλήψεις -παρά τις ανάγκες- και η ανάδειξη νέων μορφών εργασίας στο Δημόσιο (συμβάσεις μίσθωσης έργου – μπλοκάκια) θα είναι το νέο πλαίσιο εργασιακών σχέσεων που επιβάλλει το Μνημόνιο και στην υγεία. Σε αυτά έρχονται να προστεθούν οι πολύ αρνητικές ρυθμίσεις στο ασφαλιστικό και οι μνημονιακές δέσμευσεις για "νέο" μισθολόγιο και νέο πλαίσιο αξιολόγησης των δημοσίων υπαλλήλων.

Η αναβολή στο μέλλον της συζήτησης για την κατάργηση των απογευματινών ιατρείων και για την επαναφορά σε λειτουργία των κλειστών Νοσοκομείων καθώς και η μη ανασύσταση υπηρεσιών ( σίτιση, καθαριότητα, φύλαξη κά) και οργανικών θέσεων προσωπικού με τη καθιέρωση νέων σχέσεων εργασίας, ολοκληρώνουν τη μνημονιακή στροφή.

Είναι λοιπόν καιρός το συνδικαλιστικό κίνημα να πάρει πρωτοβουλίες για την ανατροπή των μνημονιακών πολιτικών. Πρωτοβουλίες ειλικρινείς και αγωνιστικές και όχι φύλλα συκής για τη στήριξη των μνημονιακών κομμάτων. Χρειάζεται πρωτίστως ενημέρωση των εργαζομένων και της κοινωνίας για όσα συμβαίνουν και όσα θα συμβούν και για τις επιπτώσεις τους στις δομές του κοινωνικού κράτους, στην ασφάλιση καις τις εργασιακές σχέσεις. Και από εκεί και μετά απαιτείται η συγκρότηση ενός ισχυρού κοινωνικού μετώπου που θα απαιτήσει την κατάργηση των μνημονιακών πολιτικών και τη διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους του χρέους αναδεικνύοντας ότι οι μνημονιακοί μονόδρομοι αποτελούν τέχνασμα των διεθνών οικονομικών και πολιτικών κύκλων του κεφαλαίου για να επιβάλλουν στους λαούς τη συνεχή λιτότητα ως μόνη επιλογή.

http://www.ygeionomikoi.gr