Η οικονομική ασφυξία και η έλλειψη πόρων, σε συνδυασμό με ένα περίπλοκο σύστημα προμηθειών και διαχείρισης των οικονομικών των Νοσοκομείων, έχουν σαν αποτέλεσμα να μην προχωρούν οι απαραίτητες προμήθειες υλικών και να εμφανίζονται μεγάλες ελλείψεις σε φάρμακα, αναλώσιμα ακόμα και τρόφιμα που είναι απαραίτητα ακόμα και για τη στοιχειώδη λειτουργία τους.
Είναι γνωστό σε όσους «παροικούν στην Ιερουσαλήμ» και βιώνουν την καθημερινότητα των Νοσοκομείων πως το γεγονός αυτό οδηγεί σε τραγελαφικές καταστάσεις. Ταυτόχρονα γίνονται μάρτυρες της εναγώνιας προσπάθειας των εργαζομένων να βρουν με κάθε τρόπο τα αναγκαία υλικά για την λειτουργία του νοσοκομείου.
Είναι σύνηθες φαινόμενο νοσηλεύτριες και γιατροί να αναζητούν φάρμακα και υγειονομικό υλικό από τμήμα σε τμήμα, να ψάχνουν ακόμα και αυτά που θεωρούνται καθημερινής χρήσης όπως γάντια, σύριγγες, ορούς και υγειονομικό υλικό, αλλά και φάρμακα αναγκαία για παθήσεις που απαιτούν άμεση αντιμετώπιση π.χ. για καρκινοπαθείς, να παρουσιάζονται ελλείψεις ακόμα και σε είδη διατροφής για τους ασθενείς.
Υπάρχουν επίσης καταγγελίες που έχουν γίνει, τόσο από σωματεία εργαζομένων ή άλλες που έχουν δημοσιευτεί σε μέσα ενημέρωσης για ελλείψεις σε υλικά που οδηγούν σε συνεχείς αναβολές διαγνωστικών εξετάσεων ακόμα και χειρουργικών επεμβάσεων. Το γεγονός αυτό ταλαιπωρεί πρώτα από όλα τους νοσηλευόμενους, μπορεί να θέσει σε κίνδυνο ακόμα και την υγεία τους ενώ ταυτόχρονα οδηγεί τους εργαζόμενους σε μια εναγώνια προσπάθεια αναζήτησης «λύσεων».
Βεβαίως όπως είναι κατανοητό βασικός παράγοντας γι αυτή την κατάσταση είναι η έλλειψη πόρων και η οικονομική ασφυξία που αντιμετωπίζουν τα Νοσοκομεία, με αποτέλεσμα να έχουν τεράστια δυσκολία στην προμήθεια των αναγκαίων υλικών. Το μνημόνιο και οι δεσμεύσεις που ανέλαβε απέναντι στην τρόικα και τους δανειστές η κυβέρνηση και η πολιτική ηγεσία του Υπ Υγείας, για συμπίεση στο έπακρο των δαπανών λειτουργεί σαν μέγγενη και διαλύει την λειτουργία των ίδιων των νοσοκομείων.
Με βάση αυτή την πολιτική συμπιέστηκαν κάτω από το μισό οι προϋπολογισμοί των Νοσοκομείων με αποτέλεσμα να αποτελούν την πρώτη κρησάρα για την περικοπή των δαπανών. Αυτό βεβαίως συνοδεύτηκε και με δεσμεύσεις για απαρέγκλιτη εφαρμογή τους γνωρίζοντας βεβαίως τόσο η πολιτική ηγεσία του Υπ Υγείας όσο και οι διοικήσεις των Νοσοκομείων ότι αυτό τα οδηγούσε σε ένα ιδιότυπο black out και μόνο ένα «θαύμα» θα έδινε λύση σε αυτό το πρόβλημα.
Ταυτόχρονα οι κυβερνήσεις τα τελευταία χρόνια μετέφεραν υποχρεώσεις τους που αφορούσαν μισθοδοσία στους προϋπολογισμούς των Νοσοκομείων, δηλαδή την πληρωμή από αυτούς των ιδιωτικών συνεργείων των πρόσθετων εφημεριών και πρόσφατα των επικουρικών και των εργαζομένων με μπλοκάκι. Το γεγονός αφαιρεί ποσά από τους προϋπολογισμούς που είναι αναγκαία για την αγορά των απαραίτητων υλικών για την λειτουργία των Νοσοκομείων.
Βεβαίως το πρόβλημα πόρων για τις λειτουργικές δαπάνες των Νοσοκομείων, δηλαδή για δαπάνες εκτός από μισθούς, έχει τις ρίζες του στο γεγονός ότι αυτές καλύπτονται στο μέγιστο βαθμό από τις εισπράξεις από τα ασφαλιστικά ταμεία. Η αδυναμία των ταμείων να καταβάλουν έγκαιρα και στο σύνολό τους τις υποχρεώσεις τους, οδηγεί τα νοσοκομεία σε πλήρη οικονομική ασφυξία. Το γεγονός αυτό βεβαίως δεν είναι καινούργιο, αλλά το πρόβλημα έχει ενταθεί με την δημιουργία του ΕΟΠΥΥ. Είναι γνωστό ότι στο παρελθόν υπήρχε αντίστοιχο πρόβλημα, όμως αρκετά ασφαλιστικά ταμεία κατέβαλλαν έστω και μέρος ή με καθυστερήσεις τις υποχρεώσεις τους, ενώ για τα ελλείμματα και τις συσσωρευμένες υποχρεώσεις των Νοσοκομείων παρενέβαινε το κράτος που αποπλήρωνε τους προμηθευτές με ρυθμίσεις που έκανε.
Η ακριβής τήρηση των προϋπολογισμών που ούτως ή άλλως δεν επαρκούν για τις ανάγκες σε συνδυασμό με την οικονομική αδυναμία του ΕΟΠΥΥ, που μπήκε σε λειτουργία από την 1/1/2012, να καταβάλλει έστω και ένα ευρώ για τις υποχρεώσεις του, οδηγεί σε άδεια ταμεία τα Νοσοκομεία και σε «λύσεις» που μόνο γέλιο θα προκαλούσαν αν δεν είχαν τις τραγικές επιπτώσεις στη λειτουργία τους και δεν είχαν ως συνέπεια την υποβάθμιση του επιπέδου παροχών προς τους πολίτες.
Όμως τα προβλήματα δεν σταματούν εδώ. Το σύστημα είτε γιατί δεν μπορεί να πληρώσει και έχει οδηγηθεί σε μια ιδιότυπη στάση πληρωμών, είτε γιατί εξυπηρετεί να κουκουλώνεται η πραγματικότητα της οικονομικής αδυναμίας των νοσοκομείων, έχει εφεύρει και άλλους τρόπους για να εμφανίζει το πρόβλημα σαν αποτέλεσμα γραφειοκρατικών διαδικασιών και εμπλοκών. Η πιο συνηθισμένη δικαιολογία είναι η αδυναμία πραγματοποίησης έγκαιρα διαγωνισμών για την προμήθεια υλικών. Το πολυδαίδαλο σύστημα σε συνδυασμό με τις προχειρότητες στο νομοθετικό πλαίσιο προμηθειών, οδηγεί σε χρονοβόρες διαδικασίες που σε ορισμένες περιπτώσεις η διαδικασία εξέλιξης ενός διαγωνισμού ξεπερνά και το χρόνο για τον οποίο ο συγκεκριμένος έρχεται να καλύψει τις ανάγκες σε υλικά το Νοσοκομείο.
Ταυτόχρονα με ένα ακόμα μέτρο που τηρείται απαρέγκλιτα κατ’ απαίτηση της τρόικα, δηλαδή της δέσμευσης των πιστώσεων που προβλέπονται για την αγορά υλικών όσο διαρκεί ένας διαγωνισμός (και συνήθως ο χρόνος αυτός είναι πάρα πολύ μεγάλος) αφαιρεί κάθε δυνατότητα προμήθειας υλικών αυτό το χρονικό διάστημα.
Τέλος η μεγάλη έλλειψη ρευστότητας στην αγορά οδηγεί αρκετές εταιρίες που προμηθεύουν υλικά στα Νοσοκομεία να σταματούν τις προμήθειες μέχρι να αποπληρωθούν, ενώ ταυτόχρονα χιλιάδες εργαζόμενοι που εργάζονται σε αυτές απολύονται ή βρίσκονται υπό την ασφυκτική πίεση της εργοδοσίας.
Είναι λοιπόν φανερό ότι έχει «στηθεί μια μηχανή» που από την μια πλευρά αφήνει «στεγνά» τα νοσοκομεία από χρήματα για να λειτουργήσουν και από την άλλη συγκαλύπτει με διάφορα προσχήματα αυτή την αλήθεια.
Δυστυχώς το πρόβλημα πλέον είναι εκρηκτικό και το καπάκι κρατείται βιαίως κλειστό και θα εκτιναχθεί προφανώς αμέσως μετά τις εκλογές. Το γεγονός αυτό βεβαίως δεν αποτελεί θέμα στα τηλεοπτικά παράθυρα τα οποία ασχολούνται και σε αυτή την προεκλογική περίοδο αποκλειστικά με τις «ευθύνες» του ΣΥΡΙΖΑ. Είναι προφανές ότι και για αυτό το πρόβλημα ουδεμία ευθύνη φέρουν οι μνημονιακές κυβερνήσεις ο μέχρι σήμερα υπουργός υγείας και η τρόικα, αλλά αποκλειστικά ο ΣΥΡΙΖΑ και οι συνιστώσες του που μας οδηγούν στην καταστροφή.
Βοήθειά μας!
Είναι γνωστό σε όσους «παροικούν στην Ιερουσαλήμ» και βιώνουν την καθημερινότητα των Νοσοκομείων πως το γεγονός αυτό οδηγεί σε τραγελαφικές καταστάσεις. Ταυτόχρονα γίνονται μάρτυρες της εναγώνιας προσπάθειας των εργαζομένων να βρουν με κάθε τρόπο τα αναγκαία υλικά για την λειτουργία του νοσοκομείου.
Είναι σύνηθες φαινόμενο νοσηλεύτριες και γιατροί να αναζητούν φάρμακα και υγειονομικό υλικό από τμήμα σε τμήμα, να ψάχνουν ακόμα και αυτά που θεωρούνται καθημερινής χρήσης όπως γάντια, σύριγγες, ορούς και υγειονομικό υλικό, αλλά και φάρμακα αναγκαία για παθήσεις που απαιτούν άμεση αντιμετώπιση π.χ. για καρκινοπαθείς, να παρουσιάζονται ελλείψεις ακόμα και σε είδη διατροφής για τους ασθενείς.
Υπάρχουν επίσης καταγγελίες που έχουν γίνει, τόσο από σωματεία εργαζομένων ή άλλες που έχουν δημοσιευτεί σε μέσα ενημέρωσης για ελλείψεις σε υλικά που οδηγούν σε συνεχείς αναβολές διαγνωστικών εξετάσεων ακόμα και χειρουργικών επεμβάσεων. Το γεγονός αυτό ταλαιπωρεί πρώτα από όλα τους νοσηλευόμενους, μπορεί να θέσει σε κίνδυνο ακόμα και την υγεία τους ενώ ταυτόχρονα οδηγεί τους εργαζόμενους σε μια εναγώνια προσπάθεια αναζήτησης «λύσεων».
Βεβαίως όπως είναι κατανοητό βασικός παράγοντας γι αυτή την κατάσταση είναι η έλλειψη πόρων και η οικονομική ασφυξία που αντιμετωπίζουν τα Νοσοκομεία, με αποτέλεσμα να έχουν τεράστια δυσκολία στην προμήθεια των αναγκαίων υλικών. Το μνημόνιο και οι δεσμεύσεις που ανέλαβε απέναντι στην τρόικα και τους δανειστές η κυβέρνηση και η πολιτική ηγεσία του Υπ Υγείας, για συμπίεση στο έπακρο των δαπανών λειτουργεί σαν μέγγενη και διαλύει την λειτουργία των ίδιων των νοσοκομείων.
Με βάση αυτή την πολιτική συμπιέστηκαν κάτω από το μισό οι προϋπολογισμοί των Νοσοκομείων με αποτέλεσμα να αποτελούν την πρώτη κρησάρα για την περικοπή των δαπανών. Αυτό βεβαίως συνοδεύτηκε και με δεσμεύσεις για απαρέγκλιτη εφαρμογή τους γνωρίζοντας βεβαίως τόσο η πολιτική ηγεσία του Υπ Υγείας όσο και οι διοικήσεις των Νοσοκομείων ότι αυτό τα οδηγούσε σε ένα ιδιότυπο black out και μόνο ένα «θαύμα» θα έδινε λύση σε αυτό το πρόβλημα.
Ταυτόχρονα οι κυβερνήσεις τα τελευταία χρόνια μετέφεραν υποχρεώσεις τους που αφορούσαν μισθοδοσία στους προϋπολογισμούς των Νοσοκομείων, δηλαδή την πληρωμή από αυτούς των ιδιωτικών συνεργείων των πρόσθετων εφημεριών και πρόσφατα των επικουρικών και των εργαζομένων με μπλοκάκι. Το γεγονός αφαιρεί ποσά από τους προϋπολογισμούς που είναι αναγκαία για την αγορά των απαραίτητων υλικών για την λειτουργία των Νοσοκομείων.
Βεβαίως το πρόβλημα πόρων για τις λειτουργικές δαπάνες των Νοσοκομείων, δηλαδή για δαπάνες εκτός από μισθούς, έχει τις ρίζες του στο γεγονός ότι αυτές καλύπτονται στο μέγιστο βαθμό από τις εισπράξεις από τα ασφαλιστικά ταμεία. Η αδυναμία των ταμείων να καταβάλουν έγκαιρα και στο σύνολό τους τις υποχρεώσεις τους, οδηγεί τα νοσοκομεία σε πλήρη οικονομική ασφυξία. Το γεγονός αυτό βεβαίως δεν είναι καινούργιο, αλλά το πρόβλημα έχει ενταθεί με την δημιουργία του ΕΟΠΥΥ. Είναι γνωστό ότι στο παρελθόν υπήρχε αντίστοιχο πρόβλημα, όμως αρκετά ασφαλιστικά ταμεία κατέβαλλαν έστω και μέρος ή με καθυστερήσεις τις υποχρεώσεις τους, ενώ για τα ελλείμματα και τις συσσωρευμένες υποχρεώσεις των Νοσοκομείων παρενέβαινε το κράτος που αποπλήρωνε τους προμηθευτές με ρυθμίσεις που έκανε.
Η ακριβής τήρηση των προϋπολογισμών που ούτως ή άλλως δεν επαρκούν για τις ανάγκες σε συνδυασμό με την οικονομική αδυναμία του ΕΟΠΥΥ, που μπήκε σε λειτουργία από την 1/1/2012, να καταβάλλει έστω και ένα ευρώ για τις υποχρεώσεις του, οδηγεί σε άδεια ταμεία τα Νοσοκομεία και σε «λύσεις» που μόνο γέλιο θα προκαλούσαν αν δεν είχαν τις τραγικές επιπτώσεις στη λειτουργία τους και δεν είχαν ως συνέπεια την υποβάθμιση του επιπέδου παροχών προς τους πολίτες.
Όμως τα προβλήματα δεν σταματούν εδώ. Το σύστημα είτε γιατί δεν μπορεί να πληρώσει και έχει οδηγηθεί σε μια ιδιότυπη στάση πληρωμών, είτε γιατί εξυπηρετεί να κουκουλώνεται η πραγματικότητα της οικονομικής αδυναμίας των νοσοκομείων, έχει εφεύρει και άλλους τρόπους για να εμφανίζει το πρόβλημα σαν αποτέλεσμα γραφειοκρατικών διαδικασιών και εμπλοκών. Η πιο συνηθισμένη δικαιολογία είναι η αδυναμία πραγματοποίησης έγκαιρα διαγωνισμών για την προμήθεια υλικών. Το πολυδαίδαλο σύστημα σε συνδυασμό με τις προχειρότητες στο νομοθετικό πλαίσιο προμηθειών, οδηγεί σε χρονοβόρες διαδικασίες που σε ορισμένες περιπτώσεις η διαδικασία εξέλιξης ενός διαγωνισμού ξεπερνά και το χρόνο για τον οποίο ο συγκεκριμένος έρχεται να καλύψει τις ανάγκες σε υλικά το Νοσοκομείο.
Ταυτόχρονα με ένα ακόμα μέτρο που τηρείται απαρέγκλιτα κατ’ απαίτηση της τρόικα, δηλαδή της δέσμευσης των πιστώσεων που προβλέπονται για την αγορά υλικών όσο διαρκεί ένας διαγωνισμός (και συνήθως ο χρόνος αυτός είναι πάρα πολύ μεγάλος) αφαιρεί κάθε δυνατότητα προμήθειας υλικών αυτό το χρονικό διάστημα.
Τέλος η μεγάλη έλλειψη ρευστότητας στην αγορά οδηγεί αρκετές εταιρίες που προμηθεύουν υλικά στα Νοσοκομεία να σταματούν τις προμήθειες μέχρι να αποπληρωθούν, ενώ ταυτόχρονα χιλιάδες εργαζόμενοι που εργάζονται σε αυτές απολύονται ή βρίσκονται υπό την ασφυκτική πίεση της εργοδοσίας.
Είναι λοιπόν φανερό ότι έχει «στηθεί μια μηχανή» που από την μια πλευρά αφήνει «στεγνά» τα νοσοκομεία από χρήματα για να λειτουργήσουν και από την άλλη συγκαλύπτει με διάφορα προσχήματα αυτή την αλήθεια.
Δυστυχώς το πρόβλημα πλέον είναι εκρηκτικό και το καπάκι κρατείται βιαίως κλειστό και θα εκτιναχθεί προφανώς αμέσως μετά τις εκλογές. Το γεγονός αυτό βεβαίως δεν αποτελεί θέμα στα τηλεοπτικά παράθυρα τα οποία ασχολούνται και σε αυτή την προεκλογική περίοδο αποκλειστικά με τις «ευθύνες» του ΣΥΡΙΖΑ. Είναι προφανές ότι και για αυτό το πρόβλημα ουδεμία ευθύνη φέρουν οι μνημονιακές κυβερνήσεις ο μέχρι σήμερα υπουργός υγείας και η τρόικα, αλλά αποκλειστικά ο ΣΥΡΙΖΑ και οι συνιστώσες του που μας οδηγούν στην καταστροφή.
Βοήθειά μας!
του aristerix
www.ygeionomikoi.g
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου